Adını Sayıklıyorum

 

beni anla
nasıl ki düşer yağmur toprağa
işte o hışımla vuruyorum ayaklarımı
sensiz günlere pusula olan yalnızlık
katran gecelerde sindiriyor yüreğimi

karanlık
öyle bir karanlık ki
kendi kendini görmüyor
saklıyor günahını şehrin

ah öyle vakitler geliyor
pişti saatlerde sunuyor bana azabını
gözlerimden fışkırıyor HASRET

bu nasıl bir tuzaktır ki
düştüm çıkamıyorum
duygularım tarumar
ölümü bekleyen bir mahkum

çıkmıyorsun işte aklımdan
hayallerimden
özlemlerimden...

gece nöbetlerinde
adını sayıklıyorum...

         YaReN
GrUP ŞiiRSeL ÜYeSi